Vanochtend belde Jack om te vragen of ik zin had om wat aan de motor te prutsen.
Hij had een klusje waar twee paar handen het werk een stuk lichter zouden maken.
Omdat het een beetje tegenzat door ondermeer uitgevallen apparatuur haalde ik niet de toegezegde 14:00 die ik met vrouwlief Teddy had afgesproken.
Toen ik belde om even door te geven dat we iets ontdekt hadden wat ik zelf ook gedaan wilde hebben aan mijn 3XW, opperde ze zelf dat ik misschien dan toch maar een nieuwe motor moet. Uiteraard cynisch bedoeld, maar je gaat toch even nadenken.
Nadenken over het karakter van je eigen meissie. Ze trilt bij iedere streling van het gas en bij alle toerentallen voel je een andere sensatie door je liezen. Je noemt het "haar karakter" en denkt dat het wel goed is. Je wilt tenslotte je motor voelen en weten dat er iets in haar leeft.
Maar vandaag had ik een andere sensatie.
Niet meer die trillingen die je rechterhand doet slapen na een kilometer of 50. Geen kuipruit die vibreert als een waaier die wind voor je genereert.
Vorige week nog trilde de claxonbeugel kapot (het was al de tweede keer). Het was een ander karakter dat ik mee mocht maken. Deze motor gleed soepel over de weg. Ik hoorde andere trillingen maar die waren natuurlijker. Ik heb geen 50 km gereden maar voelde instinctief dat het nu wel goed zat. En waar vond ik dit nieuwe karakter??
Je zult het niet geloven, maar het zat in mijn eigen meissie. Hoewel we al eens eerder met de silent blocks bezig waren geweest, waren we niet 'all the way' gegaan.
Nu wel, en het resultaat was verbluffend. Ik ken mijn eigen motor niet weer!!!
