dirk
in het verleden heb ik ter voorkoming van het nutteloos op de zaak zitten veel snipperdagen opgenomen
zodat ik het begin van het verse jaar begon met -26 dagen (3 jaar opgelopen)
nu heb ik het afgelopen jaar die dagen weggewerkt door 100% van mn overuren daar voor te gebruiken en heb een miljoen uren over nu
door de slechte tijd hebben ze onse "wachtregeling" van ons agepakt (1 uurtje inleveren en een dag thuis bij de telefoon en binnen twee uur op schiphol)
en nu gaan ik mn zuur gespaarde uurtjes dus niet weer gebruiken om de zaak te spekken laat ze barsten
en zo slecht gaat het volgens mij nu ook weer niet ja er is wat gaande maar ik zie ik het als een mooie tijd om de kneusjes te wippen
40 janken zijn er nu ook uit (en de massaraties en de porsches staan nog gewoon op parkplaats)
ard
Ik begin zo langzamerhand een raar gevoel te krijgen bij deze 'depressie'.
Ik heb vroeger ook redelijk wat economie gehad op school en d'r klopt ergens iets niet.
Iedereen roept dat het zo slecht gaat, maar in de praktijk zijn d'r bepaalde sectoreen waarin het helemaal niet zo slecht gaat als men ons wil laten geloven.
Die hele recessie lijkt wel een massa excuus aan het worden om de gewone man te lozen, uren af te pikken, salarisverhogingen door de neus te boren, enz, enz.
En als ze maar hard genoeg roepen dat het slecht gaat, begint iedereen op de centjes te passen, geeft niets meer uit, koopt geen nieuw huis meer, want "O, het gaat zo slecht, laat ik m'n centjes maar op de bank zetten". Waar dan vervolgens het geld verdampt, omdat het dan een self-fulfilling profecy geworden is (
http://nl.wikipedia.org/wiki/Selffulfilling_prophecy).
Ik begin steeds meer te geloven dat het bepaalde hooggeplaatse regionen (Regeringspartijen/ top bedrijfsleven, Bilderberggroepjes, G8, enz) wel heel goed uitkomt. Onder het mom van depressie en crisis worden ons bepaalde dingen door de strot geduwd, die we in tijden van voorspoed niet zouden pikken.